مفهوم مقاومت به سموم در حشرات

قدمت حشرات به 350 میلیون سال بر می‎گردد. در طول این قرون متمادی حشرات با طبیعت بصورت Coevolution زندگی می‎کردند. از زمان یکه انسان در صدد مقابله  بحشرات برآمد از اسلحه‎ای بنام سموم استفاده نمود. تا کنون بیش از هزاران ترکیب شیمیایی، تولید و بر علیه حشرات بکار برده شده است. بدیهی است حشرات نیز برای مقابله با این فشار طبیعی که بوسیله انسان هدایت شده است مکانیسم هایی را برای بقاء خود و نسل‎های آینده خود بکار برده اند. انتخاب طبیعی بصورت بطئی در طول تاریخ بین حشرات و محیط اتفاق می‎افتد. با کشف سموم و استفاده از آن در کنترل حشرات در حقیقت روند انتخاب طبیعی (Natural selection) توسط انسان با شتاب فوق

طبقه بندی علف کش ها بر اساس زمان مصرف

الف) علف‌کش‌های قبل از کاشت یا قبل از رویش

علف‌کش‌های مزارع چغندرقند به دو دسته قبل از سبز شدن تقسیم می‌شوند. دسته اول تماسی و عمومی بوده و کلیه علفهای هرز را قبل از سبز شدن محصول از بین می‌برند. دسته دوم قبل یا بعد از کاشت و در خاک استفاده می‌شوند.

در صورت پیش بینی و وجود مشکل علفهای هرز، بایستی نوع علف‌کش را از نظر مصرف در قبل یا بعد از کاشت مشخص نمود، معمولاً زنانی از علف‌کش عمومی و تماسی در قبل از کاشت استفاده می‌شود. که علت هرز کامل نباشد و یا اینکه زمان کاشت محصول علف هرز کاملاً زیر خاک مدفون نباشد. در صورتیکه زمان مصرف علف‌کش‌های تماسی عمومی تا بعد از کاشت با تاخیر بیفتد. بیشتر علفهای هرز ظاهر شده و در نتیجه از بین خواهند رفت. با این وجود تعلل در مصرف علف‌کش تا زمانی که ظهور بوته‌های نزدیک باشد. امکان دارد به گیاهچه‌های محصول آسیب برساند. پارکرات (همراه یا بدون دیکوات)، گلیفوست و گلوفلوسسینات مهمترین علف‌کش‌های تماسی هستند که در اکثر نقاط جهان مصرف می‌شوند. مهمترین امتیاز مصرف علف‌کش‌های عمومی قبل از سبز شدن چغندرقند کنترل تقریباً تمامی گونه‌های علفهای هرز از جمله چغندرعلفی می‌باشد.

در صورت مصرف علف‌کش‌ها در خاک قبل ار کاشت چغندرقند، بایستی آنها را با خاک علف‌کش با خاک سطحی تا عمق پنج سانتی متری اطمینان حاصل نمود. مخلوط کردن علف‌کش با خاک، از طریق کاهش اثر آب و هوا روی فعالیت سم موجب تاثیر یکنواختی علف‌کش می‌شود. مخلوط نمودن علف‌کش با خاک، از طریق کاهش اثر آب و هوا روی فعالیت سم موجب تاثیر یکنواخت علف‌کش
می‌شود. مخلوط نمودن علف‌کش با خاک در مورد ترکیبات فرار و در نواحی خشک لازم می‌باشد. از آنجائیکه این روش نیازمند وسایل خاصی جهت مخلوط کردن علف‌کش با خاک، تراکتورهای قوی و زمان بیشتر است، چندان مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

همانند علف‌کش‌های تماسی، انواع پردوام را نیز بایستی با خاک سطح الارض و قبل از سبز شدن گیاهچه‌های چغندرقند به کاربرد. در غیر اینصورت موجب صدمه به محصول اصلی می‌شوند. به علت آنکه در بعضی شرایط ، مخلوط کردن علف‌کش‌های بادوام با خاک باعث افزایش خسارت به چغندرقند می‌شود(بعنوان مثال،‌ لناسیل روی املاح معدنی خاک) نمی‌توان تمامی آنها را با خاک مخلوط نمود. مزیت علف‌کش‌های با دوام مورد استفاده در خاک، کاهش شدید علفهای هرزی اسست که همزمان با چغندرقند سبز می‌شوند و همچنین باعث حساس شدن سایر علفهای هرز سبز شده می‌گردند (دکستر 1971، دانکن و همکاران، 1982) بعضی محققین عقیده دارند که تاثیر رقابت علفهای هرز روی عملکرد تا هنگامی که مراحل اولیه رشد چغندرقند ناچیز است. آنان مصرف علف‌کش‌ها را در مراحل قبل از کاشت و سبز شدن به دلایل اکولوژیک قبول ندارند (مه یر و همکاران1986)، با این وجود اکثر زراعین مصرف علف‌کش‌های قبل از سبز شدن را مهم و مکمل مصرف علف‌کش‌های بعداز ظهور گیاه اصلی می‌دانند.

در دهه 1980 در نواحی شمال اروپا جهت کنترل علفهای هرز استفاده از روش سمپاشی با مقدار پائین بعد از مرحله جوانه زدن باعث تغییر مقدار علف‌کش‌های قبل از رویش گردید.
آزمایش‌ها نشان داد قابلیت اعتماد به مصرف زودتر علف‌کش با مقدار پائین بعد از مرحله رویش افزایش یافته و باعث شده تا بتوان از علف‌کش‌های قبل از رویش با مقدار کمتری برای مبارزه با پهن برگ‌ها استفاده کرد.

(می و هیلتون1985) متعاقباً برخی سازندگان، علف‌کش‌های قبل از رویش و بدنبال آن انواع علف‌کش‌های بعد از رویش را با مقادیر پائین معرفی نمودند. پائین آمدن مقدار مصرفی و در نتیجه کاهش هزینه، منجر به مصرف برخی علف‌کش‌های بعد از رویش توسط زارعین شده است که از طرف دیگر اطمینان یافتن از مصرف دیرهنگام علف‌کش‌های بعد از رویش سه مبارزه با علفهای هرز کمک نمایند. مهمترین علف‌کش‌های بادوام که قبل استفاده زیست شناسی سبز کردن علفهای هرز پهن به کار می‌روند عبارتند از: کلرایدازون (پیرازون)، سیکلوات، دی اتاتیل، اتوفومسات، لناسیل و متامیترون.

قبل از کاشت برای مبارزه با علفهای هرز باریک برگ می‌توان از علف‌کش‌های سیکلوآت، دلاپون، دی آلات، ای پی تی سی آو تری ـ آلات استفاده نمود. با وجود ارزان بودن این علف‌کش‌ها خصوصاً دالاپون وتی سی آب و هوایی، بعضی کشورها آنها را با علف‌کشهای باریک برگ انتخابی بعد از رویش که خسارت کمتری به زراعت اصلی می‌زنند، جایگزین نموده اند.

جهت انتخاب علف‌کش‌های قبل از رویش، عوامل زیادی را باید در نظر گرفت. نوع علف‌های هرزی که باید کنترل شوند در درجه اول اهمیت است. جهت اطمینان از کنترل کامل علفهای هرز، بایستی تاثیر علف‌کش‌های پس از رویشی را در انتخاب علف‌های قبل ار رویش در نظر داشت. نوع خاک و مواد آلی از عوامل مهمی هستند که در تعیین سموم قابل مصرف، مقدار و تاثیر آنها تاثیر می‌گذارند. سازندگان بر تاثیر مصرف متوالی بعضی علف‌کش‌ها روی محصول تاکید دارند (بعنوان مثال: متامیترون قبل از رویش و بدنبال آن لناسیل بعد از رویش). مصرف پشت سرهم علف‌کش‌های قبل از رویش و آفت‌کش‌ها نیز می‌تواند خسارت وارد نماید، برای مثال مصرف کار بوفروان می‌توان تا حدی این مسئله را برطرف نمود.

بعضی اوقات جهت مبارزه با فرسایش بادی لازم است در انتخاب علف‌کش‌های قبل از رویش دقت نمود. مالچ معدنی بای تومن و زراعت پوششی جو، دو روش رایج حفاظت محصول در برابر فرسایش بادی هستند. مالچ بای تومن می‌تواند فعالیت علف‌کش‌های قبل از رویش را کاهش دهد. نثورورر1984) . وجود جو در زراعت چغندرقند، کار مبارزه را دشوار می‌کند زیرا در انتخاب مصرف علف‌کش بایستی دقت نمود که به رشد و نمو جو آسیبی وارد نیاید.

این علفکشها به سه دسته اصلی زیر تقسیم میشوند:

1.  علفکشهایی که جهت کنترل پهن برگها مصرف میشوند

2. علفکشهایی که جهت کنترل باریک برگها مصرف میشوند

3. علفکشهایی که پس از استقرار گیاه مصرف میشوند

علفکشهای دسته اول به جهت تنوع، مخلوط شدن با یکدیگر و وجود موادی که بعد از آنها استفاده میشود فراوان می‌باشند. به این دلیل شرح کامل این گروه از علفکشها به آسانی نیسر نیست. مهمترین علفکشهای این دسته عبارتند از پیرازون، کلوپی رالید، دس مدیفام، اندوتال، اتوفومسات، لناسیل، متامیترون و فن‌مدیفام.

در غالب کشورهای مصرف کننده، آنها را به صورت مخلوط با فن مدیفام استفاده می‌کنند. به جهت آنکه علف‌کش‌های چغندرقند بندرت قادرند تمامی علفهای هرز را از بین ببرند و یا باقیمانده آنها قدرت فعالیت زیادی ندارد. استفاده از مخلوط آنها و همچنین علف‌کشهای پس از رویش را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بعنوان مثال، مصرف فن مدیفام در دما و شدت نور زیاد، به چغندرقند صدمه وارد می‌کند (بتلن فالوی،‌ و نوریس 1977)، (پرستون و بیسکو 1982)در سال 1986 ، نئورورر در اتریش استفاده از دیسک‌های برگی را جهت تعیین مقدار موم برگ‌ها ابداع کرد. در این روش میزان گسترش ورقه مومی، راهنمائی جهت پیش بینی حساسیت محصول به علف‌کش می‌باشد.

جهت کاهش خسارت برخی از سموم مخلوط شونده مانند فن مدیفام اتوفومسات، سازندگان سم، مواد مخلوط دیگری را فرموله نموداند (مارشال و همکارام1987)، این مواد حاوی مقادیر کمتر چسبنده‌ها و فرآورده‌های فرموله شده در مقایسه با سموم مخلوط شونده بوده و عموماً برای محصول خطر کمتری دارند.

مواد افزونی با افزایش میزان چسبندگی برخی علف‌کشها روی سطح گیاه، باعث افزایش کارآیی آنها می‌شوند. استفاده از این مواد خصوصاً در شرایط خشک آب و هوایی که هم علف هرز و هم محصول تمایل به مومی کردن برگ‌ها دارند، سودمند است. به عنوان مثال، متامیترون عمدتاً در خاک فعال است، ولی از طریق تماسی نیز موثر می‌باشند، به این جهت در اغلب کشورهای توصیه
می‌شود تا در زمان مصرف متامیترون بعد از رویش محصول حتماً از روغن افزودنی استفاده شود. مهمترین مواد افزودنی که به صورت محلول پاشی در زراعت چغندرقند استفاده می‌شود. بر اساس روغنهای معدنی ساخته شده اند، لیکن در بعضی کشورها از روغنهای نباتی، تالوآمین‌ها و خیس کننده‌ها همراه با علف‌کش‌های کنترل کننده پهن برگ‌ها استفاده می‌شود.

افزودنی پاشیدنی خصوصاً برای بعضی از گراس کش‌های جدیدتر مهم هستند. روغن‌های معدنی معمولاً همراه با آوکسی دیم، سیکلوسی دیم، کلوئی زالوفوپ و ستوکسی دیم، و همراه با فلوآزای فوپ، معمولاً روغنهای معدنی و خیس کننده‌های غیریونی توصیه می‌شود، اکثر گراس کش‌های مورد مصرف در مرحله بعد از رویش را بایستی تقریباً در اواخر دوره رشد محصول استفاده نمود، چرا که علف هرز به رشدکامل رسیده و به علت اندازه بزرگش، هدف خوبی برای علف‌کش خواهد بود. گراس کش‌هایی مانند ستوکسی دیم و‌هالوگزی فوپ جهت کنترل کامل گرامینه‌های دائمی مانند آگروپیرون، باید به خوبی در اندام‌های هوایی و ریزوم آنها جابجا شده و حرکت نمایند (دکر و‌هارکر 1985). مهمترین علف‌کش مورد مصرف در زمان استقرار کامل گیاه تریفلورالین که توسط کولتیواتور هرس و یا کولتیواتور چرخشی با خاک میان ردیف‌ها مخلوط می‌شود. این علف‌کش نسبتاً ارزان است و مانع سبز شدن علفهای هرزی مانند سلمک در نواحی شمال اروپا و تاج خروس وحشی، سوروف و انواع ستاریا در ایالات متحده می‌شود. گاهی اوقات از ای پی تی سی خصوصاً هنگامی ‌که مزاحمت‌های علفهای هرز باریک برگ در مراحل آخر رشد محصول می‌رود استفاده می‌گردد.

تریلفلورالین به عنوان علف‌کش قبل از کاشت با بستر کاشت آماده مخلوط می‌شود. اکثر زراعین از علف‌کش‌هایی با مقدار معمول طی دو نوبت برای مبارزه با علفهای هرز پهن برگ استفاده می‌کنند. ابتدا یک علف‌کش قبل از رویش و بدنبال آن مصرف علف‌کش بعد از رویش، در روس استفاده از سموم علف‌کش با مقدار پائین، معمولاً سه نوبت سمپاشی صورت می‌گیرد، ابتدا مصرف علف‌کش قبل از رویش و در مراحل دوم و سوم مصرف علف‌کش بعد از رویش یا اینکه در هر سه نوبت از علف‌کش‌های بعد از رویش استفاده می‌شود.

عنوان مقاله : سموم کشاورزی(آفت کشها) و خطرات

هرچندکنترل عامل بیماریزا ( با استفاده ازآفت کش ها) در بخش کشاورزی سودمند است ولی آفت کشها باعث ایجاد بیماری و مرگ درانسان‌ها می‌گردند،این مشکلات ناشی از شرایط مختلف تماس مستقیم و غیرمستقیم انسان با آفت‌کش‌ها می باشد. مستعدترین افراد آنهایی هستند که در تماس مستقیم با این چنین مواد شیمیائی‌اند که همان کارگرانی هستند که در بخش کشاورزی در معرض سموم آفت کش می باشند و یا اینکه در کارخانه تولید سم کار می‌کنند،کارگرانی که سموم آفت‌کش را مخلوط،حمل یا در مزرعه بکار می‌گیرند در معرض و تماس شدید آفت‌کش‌ها قرار دارند و اولین محل تماس سم در انسان پوست می باشد، اگر همین کارگران به لباس محافظ سم در زمان استفاده از مواد شیمیایی مجهز نباشند جذب آفت‌کش‌ها از طریق پوست می تواند چشمگیر و قابل ملاحظه باشد. به محض اینکه پوست در معرض سم قرار می گیرد ، ممکن است سم در بدن جذب یا تنها در سطح پوست باقی بماند.اثرموضعی عمومی که از تأثیرسم بر روی پوست دیده می‌شود ، مشکلاتی از قبیل درماتیت‌ها (حساسیت‌های پوستی ) می باشد.جذب آفت‌کش در بدن می‌تواند باعث بروز مشکلاتی برای سلامتی انسان بشود: از قبیل سوزش چشم ، در حالت جذب بیشتر مشکلات دستگاه تنفسی با مسمومیت سیستمیک که درآخر ممکن است به مرگ بیانجامد. تماس غیر مستقیم با آفت‌کش ها ناشی از خوردن غذاهایی است که سموم آفت‌کش در آن نفوذ کرده‌اند و می تواند باعث افزایش مواد سمی در بدن انسان گردد،که معمولاً وابسته به بودن درازمدت در معرض این آفت کش‌ها می باشد که ممکن است منجر به بیماری شود ویا اینکه نگردد. بدن انسان یک سازواره ( ارگانیسم) بیوشیمیائی خیلی پیچیده‌ای است که براحتی خودسازگار وانعطاف پذیرمی‌شود و آن دارای سیستم تنظیم کننده متعددی است ، تا مطمئن سازد که تمام اجزاء بدن در پاسخ به شرایط بیرونی کاملاً درست ایفای نقش می‌کنند. این نوع تنظیم ،خودپایداری ( هوموستازی ) شناخته شده است و برای تمامی فرآیندهای بدنی معمولاً بدون اطلاع و آگاهی یا تأملی روی اعضاء بدن ما اتفاق و بروز می نمایند ، وقتی در تأثیر شرایط محیطی بیرونی ( همچمون گرما یا سرمای زیاد ) یا شرایط درونی ( بیماری یا مسمومیت ) که سیستم‌های بدن نمی‌توانند بوسیله مکانیسم‌های عادی تنظیم گردند ، علائم ( ناراحتی ) غیر معمول و بیماری ظاهر می‌گردد. انواع اثرات فیزیکی (علائم ونشانه ها) که مشاهده یا احساس می گردند به انواع استرسی‌که بدن در معرض آن قرار می‌گیرد بستگی دارد،برای اینکه داخل بدن ارتباط درونی پیچیده بسیار زیادی بین سیستمها وجود دارند و یک تغییر جزئی درهرسیستم ممکن است در سیستم های دیگر بدن اثرات متعددی را بوجود آورد. بعلاوه انواع واکنش ها به مریضی محدود هستند بنابراین نشانه‌ها و علائم مریضی اغلب کاملاً شبیه به انواع مختلفی از عوارض بیماریها هستند بعنوان مثال : سردرد،تب،تهوع،استفراغ و اسهال علائم عمومی غیرخاص بیماری هستند که در شرایط متفاوت ایجاد میگردند ، لازم بذکر است بطورمعمول اغلب واکنش های فیزیولوژیکی به بیماری ، با شیوه های متعددی برای کمک به تشخیص عوامل واقعی بیماری توسعه یافته اند. خودپایداری (هوموستازی) بدن می تواند بوسیله عکس العمل فیزیکی و یا بیولوژیکی بدن به استرس‌های اولیه بهم زده شودکه به ماهیت درونی عامل و همچنین به درجه و مدت استرس بستگی دارد، وقتی استرس بسیار شدید یا مدت‌دار باشد خودپایداری وخودتنظیمی نمیتواند حفظ یا بازگردانده شود و بیماری در این زمان بروز می نماید.مسمومیت بوسیله عوامل شیمیائی چیزی کمتراز بیماری ناشی از مواد شیمیائی نبوده و علائم مسمومیت شیمیائی اغلب شبیه علائمی هستند که بوسیله عوامل بیولوژیکی مثل باکتری ها و یا ویروس‌ها بروز می نمایند. برای تفهیم بهتر اینکه مریضی چطوری در تماس با موادشیمیائی (مواد سمی ) در انسان عارض می شود ما اول بایستی بدانیم که آفت کش هاچطوری در داخل بدن عمل می‌کنند. آفت کش‌ها چطوری به انسان تأثیر می گذارند. آفت‌کش‌ها با تغییر سرعت فعالیت‌های مختلف بدن ، افزایش آنها ( بعنوان مثال: افزایش تپش قلب و تعریق ) یا کاهش آنها ( توقف کامل تنفس) عمل می‌کنند. بعنوان مثال ، جمعیت قرارگرفته در معرض سمپاشی با حشره‌کش مالاتیون بر اساس تجربه می‌تواند سبب تعریق گردد،این نتیجه در اثر یک سری از رخدادهای فیزیولوژیکی در بدن می باشد که به عنوان پاسخی به موادشیمیائی وارد شده در بدن است و در ابتدا سبب عدم فعالیت بیوشیمیائی آنزیم می‌گردد.در نتیجه : 1- این تغییر بیوشیمیائی به تغییر سلولی می انجامد (در این حالت افزایش فعالیت عصبی ) 2- تغییر سلولی سپس موجب تغییرات فیزیولوژیکی می‌شود که علائم مسمومیت مشاهده یا در سیستم‌های فیزیولوژیکی خاص بدن(اندام ها یا دستگاه‌های بدن) احساس می شوند(در این حالت فعالیت غدد تعرقی ) در ادامه نیز توسعه بنیادین اثرات مذکور از بیوشیمیائی به سلولی و آنهم به فیزیولوژیکی در اغلب مسمومیت‌ها بدین شکل بروز می‌نماید. بسته به مکانیسم بیوشیمیائی ویژه یک فعالیت ، یک سم ممکن است اثرات خیلی وسیعی در داخل بدن داشته باشد، ویا امکان دارد سبب تغییر خیلی محدودی در فعالیت ‌های فیزیولوژیکی در یک ناحیه خاصی ازبدن یا اندامی گردد. سم مالاتیون به سادگی سبب غیر فعال شدن یک آنزیم می‌شود که رابط بین اعصاب است ، آنزیمی که توسط سم پاراتیون ویا دیگر آفت‌کش‌ها غیر فعال می گردند در بدن معمول است و بنابراین تنوع اثرات روی اکثر سیستمهای بدن در کنار تعریق مشاهده می‌شوند. (سمیّت ) : سمیّت واژه عمومی است که شامل اثرات زیان‌آوری است که توسط آفت‌کش‌ها ایجاد می‌شود این اثرات زیانبار می‌تواند، شامل گروهی از علائم ساده همچون سردرد،تهوع ودر حالت شدید مثل‌کما،تشنج و حتی مرگ باشد. مسمومیت بطور نرمال به چهار نوع تقسیم می‌شود، که به میزان قرارگیری در معرض یک آفت‌کش و مدت زمان تماس با سم بستگی دارد تا علائم مسمومیت توسعه و بروز نماید ( مسمومیت مزمن و مسمومیت حاد ). در ابتدا چنین است در نتیجه قرارگیری کوتاه مدت در معرض سم و اتفاقی که در داخل یک دوره زمانی کوتاه مدت بطور نسبی در داخل بدن اتفاق می افتد ، در صورتیکه در حالت درازمدت در نتیجه قرارگیری در معرض سم در دوره زمانی بلندمدت مسمومیت رخ می‌دهد. اغلب مسمومیت ها بهبودپذیر هستند و باعث صدمه دائمی نمی‌شوند اما ممکن است بهبود کامل در درازمدت حاصل آید، اگرچه بیشتر آفت‌کش ها ممکن است باعث بروز صدمات دائمی و غیرقابل برگشت و بهبود پذیر باشند، آفت‌کش ها می توانند بر روی یک سیستم و عضو خاصی در بدن تأثیر بگذارند یا آنها ممکن است مسمومیت ویژه‌ای را با تأثیرگذاری روی تعدادی از سیستم را ایجاد نمایند.معمولاً نوع مسمومیت به گروه‌های دیگری نیز تقسیم میشوند ،که بر اساس تأثیرگذاری آن بر سیستم ها و دستگاه‌های عمده بدن قرار دارند ، تعدادی از آنها در جدول شماره یک لیست گردیده‌اند. بجهت اینکه سیستم بدن تنها بطور معدودی واکنش به استرس های شیمیائی و بیولوژیکی دارد،آن یک فرآیند پیچیده‌ای است ، علائم و نشانه‌ها را جور میکند و عامل اصلی بیماری انسانی یا مریضی را تعیین می‌کند ،در بیشترحالات تعیین اینکه آیا مریضی بوسیله قرارگیری در معرض موادشیمیائی بوده یا توسط یک عامل بیولوژیکی رخ داده (مثل ویروس آنفلوآنزا ) غیر ممکن است. تاریخ در معرض قرارگرفتن و تماس با یک ماده شیمیائی یک سرنخ مهم در کمک به تعیین عامل بیماری است،اگر چه تاریخچه بطور قطعی نمی‌تواند ثابت کند که ماده شیمیائی عامل بیماری شده است، برای ثبوت رابطه علت و معلول خیلی مهم است که ماده شیمیائی در بدن در جریان خون یافت شود به اندازه‌ای که باعث بیماری می‌شودو به میزانش پی برده شود،اگر ماده شیمیائی اثر بیوشیمیائی با ردگیری آسان و خاصی را ایجاد می کند ( ممانعت آنزیم استیل ـ کولین استراز ) نتیجه تغییر بیوشیمیائی در بدن ممکن است در ثبوت قطعی عامل بکارگرفته شود.مردم در تماس با مواد شیمیائی اغلب در ضمن کارکردنشان بیمار میشوند و بایستی احتیاطات لازم پزشکی به پزشکشان در خصوص تماس قبلی شان با مواد شیمیائی ( مسمومیت ) گفته شود. فاکتورهای تعیین کننده برآمد مسمومیت آفت کش : اگر جذب آفت کش یک واقعیت ثابت شده است امکان دارد مقدار سم جذب شده برای ایجاد مرگ کافی گردد که به مقدار ترکیب اصلی سم (سمیت ) دارد. راه‌های مختلف اندازه گیری سمیت مواد شیمیائی توسعه یافته است و اندازه گیری این فاکتور شامل دز کشنده صددرصد یا LD50 است . واژه LD50 بیان می کند شدت سمیتی که از طریق جذب پوستی و دهانی برای کشتن 50% کل حیوانات تحت آزمایش نیاز است. معمولاً اطلاعات حاصله از مطالعات آزمایش ها طبقه بندی آفت کش را در ارتباط با درجه سمیت فراهم می کند که آفت کش های خیلی سمی LD50 خیلی کمتری دارند .هرچندآن بایستی ارزشش از LD50 گفته شود ولی بهتر بود از روی احتیاط تفسیر گردد ، نظرباینکه تفاوت وسیعی در پاسخ بین گونه‌های موجودات زنده وجود دارد. دز آفت‌کش ، تاحدودی برآمد مسمومیت ایجادشده بوسیله سم را تعیین می‌کند. اگر دز بیشتری از سم جذب بدن شده باشدمسمومیتی‌که بوجودمی‌آید نه تنها درترکیبات نسبتاً سمی بلکه برای ترکیبات با سمیت پایین نیزجدی خواهد بود .کنترل دز،اساس ایمنی استفاده از آفت کش‌هاست خیلی مهم است که توجه داشته باشیم که چه مقدار دزی از یک ماده مضره معمولاً کشنده است ، بطوردیگر دز خیلی پایین اغلب آفت کش های سمی بدون تأثیر است. بروز علائم سمی آفت کش ممکن است ‌چندان هم تنها به دز بستگی نداشته باشد بلکه به مدت قرارگیری در معرض سم نیز بستگی داشته باشد.برای اکثر آفت‌کشها اثرات سمی مشاهده شده از تماس کم با سم ممکن است کاملاً متفاوت از تماس های تکراری با سم باشد. بیشتر علائم تماسهای تکراری با سم به آرامی توسعه می یابند ودربیشتر موارد ممکن است علائم مسمومیت مشابه با علائم بیماریهای مزمن باشد که تشخیص اینکه مورد مسمومیت است یا بیماری را با مشکل مواجه می‌سازد. تعیین‌کننده نهائی برآمد مسمومیت ایجاد شده توسط سم ، مسیر ورود سم به بدن است ، مسمومیت از طریق آفت کش از طریق خوردن ، استنشاق یا جذب از راه پوست می باشد.بیشتر مواد شیمیائی بعنوان مثال ،سم مالاتیون توسط هرسه روش تماس با سم در دزبالای سم بطوریکسان ایجاد مسمومیت می‌کند و توسط هرسه روش تماس با سم صرفنظر از مدت قرارگیری در معرض سم و مقدار دز سم بطور یکسان ایجاد مسمومیت نمی کند. تماس و نفوذ پوستی عمومی ترین راه نفوذ سم به بدن می باشد و اگر مقدار معینی از آفت کش به بدن وارد شده باشد اثرات سمی بطور عادی دیده خواهند شد. رویهمرفته تعدادی از آفت کش های شناخته شده از طریق پوست در مقدار بیشتری جذب شوند تقریباً کم است،اثرات مشاهده شده در اکثر حالات معمولاً محدود به پوست با علائمی همچون خارش و حساسیت پوست می باشند .   علائم عمومی مسمومیت   اندام های تحت تأثیر        در بدن   طبقه بندی مسمومیت   سوزش،سرفه،خفگی وتنگی نفس تهوع،استفراغ و اسهال پشت درد،اوره بیشتر یا کمتر از حد نرمال سردرد،سرگیجه،اختلالات رفتاری،افسردگی و تشنجات اغمائی کم خونی (خستگی و ضعف)  خارش ،سرخی و تورم ناباروری و سقط جنین   بینی،نای و شش‌ها معده و روده کلیه‌ها مغز و نخاع خون پوست و چشم‌ها تخمدان‌ها ، بیضه‌ها   تنفسی گوارشی داخلی عصبی خونی پوستی تولیدمثل